“Abicim benim adım Pire Memet. Yok ha, öyle hopladığım, zıpladığım veya abime diyeyim mapustan kaçtığım falan için adım Pire Memet değil. Şimdi benim pirelere karşı büyük saygım vardır. Nedense pirelerin de bana. Koynumda belki otuz pire beslerim, hiçbiri de ısırmaz beni. Niye ısırmaz hala bilmem. Koğuş arkadaşlarım kendi üstlerinde bir pire bulsalar, tutar bana getirirler. Ben de onu alır koynuma koyarım, bir daha o bir yere gitmez. Yani ya abicim hani sinek kağıtları vardır. Yapışır sinek kalır üzerinde, ben de öyle, hangi pire gelse, yapışır bana, bir daha bir yere gitmez. İşte bu yüzden mapusta adımız Pire’ye çıktı. Ha pireler yüzünden rahatım da yerindedir, arkadaşlara bazen bir kızarım:
“Lan, derim, vallahi billehi pireleri bir salarsam üzerinize.” O zaman bir dediğimi iki etmezler. Yok ha abicim, aslında ben hem çok pireciyim, hem de çok insancılım… Bakma ömür boyu mapus cezasına çarptırılmışım ama…”
Muzaffer İzgü, Dayak Birincisi, Bilgi Yayinevi, 1980, s.109
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder