Hafta bütün bir şiir / Sevi Şiiri
http://siir.gen.tr/siir/u/umit_yasar_oguzcan/sevi_siiri.htm
Bütün Hafta Bir Şiir/Sevi Şiiri
"Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran, sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili
Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar senrinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak ... "
http://siir.gen.tr/siir/u/umit_yasar_oguzcan/sevi_siiri.htm
66.
“Yaşamında bir şey patlasa, etkisi nereye kadar
varabilir ki – ancak senin yaşam alanın içinde
yayılabilir titreşimleri: ‘dışarı’ çıkamaz ki…”
Oruç Aruoba, De Ki İşte, Metis Yayınları, 2001, s. 95
“Sonunda toparlanıp kalktığımda, ameliyat masasından sıvışmayı becermiş, hala anestezinin etkisi altında bulunan bir adama benziyordum, sendeleyerek yürürken. Her şey tanıdık, ama gene de anlamsız geliyordu; her gün kendiliğinden yaptığımız bir hesapla masa, iskemle, bina, insan dediğimiz birkaç basit izlenim arasında bir bağlantı kurmak, yüzyıllar alıyordu şimdi.
…
Bir boşluk içinde dolaşan hortlaktım ben. Oturmak, durmak ve bir sigara yakmak, oturmamak, solumak ya da solumayı durdurmak, hepsi birdi.”
Henry Miller, Seksus, Telos Yayıncılık, 3. Basım, s. 9
“Hani bir kere senle odun taşıyorduk. Benim göğsümde bir şey çalınıyordu da ben korkmuştum. Tencereler tıngırdıyor sanmıştım. Sen de gülmüştün bana. O çalan yüreğimmiş. Şimdi biliyorum artık.
Geçen hafta Nevin’le odun taşıyorduk yine. Sordum ona.
- Senin de yüreğin çarpıyor mu, diye.
Çarpıyormuş. Herkesinki çarparmış. Ama kimininki aydınlık olurmuş, kimininki karanlık. Dışarıdan hangisinin karanlık, hangisinin aydınlık olduğu nasıl anlaşılır İnci?”
Feride Çiçekoğlu, Uçurtmayı Vurmasınlar, Yön Yayıncılık, 1986- Dünya Barış Yılı, s. 79
“Karıncalar hayvanlar alemini iki sınıfa ayırmaktadır:
1) Aslan, kaplan ve çıngıraklı yılan gibi şefkatli ve iyi huylu hayvanlar…
2) Piliç, ördek ve kaz gibi yırtıcı hayvanlar…
A. Conspiracy, Hayata Yön Veren Sözler, Derleyen Akın Alıcı, Epsilon Yayıncılık, 2004, s. 22
“Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş,
Sersem.
Ben seni beklerken ölmem ki…
Beklersem.”
Özdemir Asaf, Sen Sen Sen, /Son Yüzyıl Büyük Türk Şiiri Antolojisi II/Ataol Behramoğlu/Sosyal Yayınları, 1987, s. 532
“Yağmur, güneş, kar, yokuşlar, kelebekler, kuşlar, kemirgenler, akçaağaçlar, uzun otlar, kayalar, patikalar, güneş ışınları, rüzgar, hepsi yalnızca birkaç dakika sürerdi, ama orman asla sıkıcı değildi ve hep gözümüzde büyürdü. Her zaman yontacak bir ağaç, sopa yapacak bir dal, ağaç dallarının arasından yukarı fırlatacak bir taş, şaşırtacak bir sıçan, ayak eslerimizle kaçıracak bir yılan ya da ağaçların arasında bayır aşağı inerken üzerinden atlanacak bir granit bulurduk. Bu, örgür ve eğlenceli bir yürüyüştü…”
Ralph Nader, On Yedi Gelenek, Klan Yayınları, 2007, s. 24
“Birkaç dakikalık yürüyüş mesafesinde sıra dışı bir arkadaşım vardı: benim “kaya” adını verdiğim koskoca bir taş parçası.
…
Böcekler ona tırmanmayı çok severdi. Onların yollarını, çeşitliliklerini ve ortak yaşam konusundaki becerilerini izlemek bana büyük bir haz verirdi. Bulutsuz akşamlarda tüneğimden yıldızlara bakar ve oralarda neler olduğunu merak ederdim. Güneşli ve serin günlerde ısınmak için kayaya sarılırdım.”
Ralph Nader, On Yedi Gelenek, Klan Yayınları, 2007, s. 21-22
“Bir metreden kısa bir mesafeden ona doğrulttuğum taşı havaya kaldırdım. Koşmaktan soluk soluğa kalmış bir halde, tek elim havada birkaç saniye durdum ve korkudan sinmiş tavşanın faltaşı gibi açılmış gözlerini gördüm. Bir şey beni durdurdu.
…
Belki benim güvenlik, sağlık ve korumacılık eğilimimin tohumları da o gün atılmıştır. Asla pişmanlık duymadığım bu olay bana kendim hakkında bir şey öğretti: Bir marul bahçesi, karnını doyuran bir tavşana zarar vermeden de korunabilir.”
Ralph Nader, On Yedi Gelenek, Klan Yayınları, 2007, s. 22
“O harika bir ağaçtı, yaklaşık kırk yıllık ömrü boyunca yalnızca biraz güneş ve yağmur karşılığında bize olağanüstü meyveler verdi.”
Ralph Nader, On Yedi Gelenek, Klan Yayınları, 2007, s. 21
"Doğanın, bizi sihirli ortamına çeken özel bir gücü vardır. Onu bütün canlılığıyla anımsıyorum:
http://altinicizdigimsatirlar.blogspot.com/search?q=ralph+nader
Sonra Ağaçlar Vardı…
“Evimize giden merdivenin tam karşısında yüksekliği iki metreyi aşan görkemli bir akçaağaç vardı. Benim dört mevsimim, vahşi doğa koleksiyonum, gizemli ormanım, kısaca her şeyim olan dalları yatak odamın penceresine kadar uzanırdı.
…
On birime bastıktan ve onun en alttaki güçlü dallarından birine asılıp sallanacak kadar uzayıp güçlendikten sonra birbirimize daha da yakınlaştık. Bir sonraki yıl boyum biraz daha uzadığında, aşağıda beni izleyen annem bana yerçekimi kanununa saygı göstermem gerektiğini anımsatırken, ağacın gökyüzüne uzanan gövdesinde iyice yükseklere tırmanmayı öğrendim.”
Ralph Nader, On Yedi Gelenek, Klan Yayınları, 2007, s. 18-20
"...para kimsenin geleceği değildir
para geçmiştir, yalnızca geçmiş
tükettikçe geçmiş olan Şimdiki Zaman
varmaya çalışığımız hedeften
bizi hep geriye savuran
uğruna harcadığımız
bütün bir geçmiştir bıraktı
asla parayla satın alınamayan
Sabit denklem
bıraktı = uğruna vazgeçtiğimiz toplam zaman "
2.003
Murathan Mungan, İkinci Hayvan, Metis Yayınları, 2009, s. 55
“… olmaya izin vermiyor
hayatın hızı
buharlaşmaya, yağmaya
taş bile kesmiyor
katılmak”
9 Mart, 5 Temmuz 2008
Murathan Mungan, İkinci Hayvan, Metis Yayınları, 2009, s. 66
"... Bir insan gördüğü
rüyanın içinde nasıl yalnızsa
öyle yalnız kendi bedeninin içinde
kalabalık teselli sanki
sen ben ve diğerleri ... "
4 Ocak 8-9 Kasım 2005
"... Hafıza kendini tazeler YAŞARKEN eksilttiği tutanaklardan
aydınlık bir kötümserlikle
İlkin kendiyle başa çıkabilir insan
sonra dünyaya katlandığı yerden
incelir
dua etmek ister
tek bir kelime bile kullanmadan ... "
16 Haziran 2003
Murathan Mungan, İkinci Hayvan, Metis Yayınları, 2009, s. 44
Elif Şafak, Aşk, Doğan Kitap, 2009, s. 275
Kırk Kural’ın Yirmi Sekizincisi
Yirmi Sekizinci Kural: “Geçmiş zihinlerimiz kaplayan bir sis bulutundan ibaret. Gelecek ise başlı başına bir hayal perdesi. Ne geleceğimizi bilebilir, ne geçmişimizi değiştirebiliriz. Sufi daima şu an’ın hakikatini yaşar.”
Elif Şafak, Aşk, Doğan Kitap, 2009, s. 267
Kırk Kural’ın Yirmi Yedincisi
Yirmi Yedinci Kural: “Şu dünya bir dağ gibidir, ona nasıl seslenirsen o da sana sesleri öyle aksettirir. Ağzından hayırlı bir laf çıkarsa, hayırlı bir laf yankılanır. Şer çıkarsa, sana gerisin geri şer yankılanır.
Öyleyse kim ki senin hakkında kötü konuşur, sen o insan hakkında kırk gün kırk gece sadece güzel sözler et. Kırk günün sonunda göreceksin her şey değişmiş olacak. Senin gönlün değişirse, dünya değişir.”
Elif Şafak, Aşk, Doğan Kitap, 2009, s. 260
Kırk Kural'ın Yirmi Altıncısı
Yirmi Altıncı Kural: "Kainat yekvücut, tek varlıktır. Her şey ve herkes görünmez iplerle birbirine bağlıdır. Sakın kimsenin ahını alma; bir başkasının hele hele senden zayıf olanın canını yakma. Unutma ki dünyanın öte ucunda tek bir insanın kederi, tüm insanlığı mutsuz edebilir. Ve bir kişinin saadeti, herkesin yüzünü güldürebilir."
Elif Şafak, Aşk, Doğan Kitap, 2009, s.255
Yirmi Beşinci Kural: “Cenneti ve cehennemi illa ki gelecekte arama. İkisi de şu an burada mevcut. Ne zaman birini çıkarsız, hesapsız ve pazarlıksız sevmeye başarsak, cennetteyiz aslında. Ne vakit birileriyle kavgaya tutuşsak; nefrete, hasede ve kine bulaşsak, tepetaklak cehenneme düşüveririz.”
Elif Şafak, Aşk, Doğan Kitap, 2009, s. 230
