Kırk Kural'ın Yirmi Dördüncüsü
Yirmi Dördüncü Kural: “Madem ki insan eşref-i mahlukattır, yani varlıkların en şereflisi, attığı her adımda Allah’ın yeryüzündeki halifesi olduğunu hatırlayarak, buna yakışır soylulukta hareket etmelidir. İnsan yoksul düşse, iftiraya uğrasa, hapse girse, hatta esir olsa bile, gene de başı dik, gözü pek, gönlü emin bir halife gibi davranmaktan vazgeçmemelidir."
Elif Şafak, Aşk, Doğan Kitap, 2009, s. 229
Kırk Kural'ın Yirmi Üçüncüsü
Yirmi Üçüncü Kural: “Yaşadığımız hayat elimize tutuşturulmuş rengarenk ve emanet bir oyuncaktan ibaret. Kimisi oyuncağı o kadar ciddiye alır ki ağlar, perişan olur onun için. Kimisi eline alır almaz şöyle bir kurcalar oyuncağı, kırar ve atar. Ya aşırı kıymet verir, ya kıymet bilmeyiz.
Aşırılıklardan uzak dur. Sufi ne ifrattadır ne tefritte. Sufi daima orta yerde…” s.196
Elif Şafak, Aşk, Doğan Kitap, 2009, s. 196
Kırk Kural'ın Yirmi İkincisi
Yirmi İkinci Kural: “Hakiki Allah Aşığı bir meyhaneye girdi mi orası ona namazgah olur. Ama bekri aynı namazgaha girdi mi orası ona meyhane olur. Şu hayatta ne yaparsak yapalım, niyetimizdir farkı yaratan, suret ile yaftalar değil.”
Elif Şafak, Aşk, Doğan Kitap, 2009, s. 183
Bütün Hafta Bir Şiir/Hayattan Ne Öğrendim?
"...
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.
..."
Can Dündar
“Hayattan Ne Öğrendim?” başlıklı yazı Can Dündar’ın 16 Haziran 2008 tarihli köşe yazısıdır.
http://www.candundar.com.tr/index.php?Did=6884
Sevgili Banu’cum gönderdi, bu hafta bu şiirdeyiz.
Can Dündar
“Hayattan Ne Öğrendim?” başlıklı yazı Can Dündar’ın 16 Haziran 2008 tarihli köşe yazısıdır.
http://www.candundar.com.tr/index.php?Did=6884
Sevgili Banu’cum gönderdi, bu hafta bu şiirdeyiz.
Bütün Hafta Bir Şiir/Hayattan Ne Öğrendim?
"...
Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini.
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar
önemli olduğunu öğrendim.
..."
Can Dündar
“Hayattan Ne Öğrendim?” başlıklı yazı Can Dündar’ın 16 Haziran 2008 tarihli köşe yazısıdır.
http://www.candundar.com.tr/index.php?Did=6884
Sevgili Banu’cum gönderdi, bu hafta bu şiirdeyiz.
Bütün Hafta Bir Şiir/Hayattan Ne Öğrendim?
"...
Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını,
zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...
..."
Can Dündar
“Hayattan Ne Öğrendim?” başlıklı yazı Can Dündar’ın 16 Haziran 2008 tarihli köşe yazısıdır.
Sevgili Banu’cum gönderdi, bu hafta bu şiirdeyiz.
"...
Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.
..."
Can Dündar
Düzeltme ve özür; “Hayattan Ne Öğrendim?” başlıklı yazı Mevlana'ya ait olmayıp Can Dündar’ın 16 Haziran 2008 tarihli köşe yazısıdır.
http://www.candundar.com.tr/index.php?Did=6884
Sevgili Banu’cum gönderdi, ben de şiirin orijanilini ve tamamını bulabileceğiniz bir link ekledim.
İkinci Hayvan Haftası
"...
üç çeşit hikaye vardır
benimki, seninki ve gerçek olan
..."
15-16 Mayıs 2003
Murathan Mungan, İkinci Hayvan, Metis Yayınları, 2009, s. 33
“Yaşamın tüm koşulları, kendi içgüdülerinin tümü, akıldakileri özgür kılmak için gerekli ruhsal duruma düşmandı. Peki, ama yaratma eylemi için en uygun ruh durumu neydi, diye sordum kendime. Kişi, o anlaşılmaz eylemi geliştirip olanaklı kılan bu ruh durumunu anlayabilir miydi?”
Virginia Woolf, Kendine Ait Bir Oda, İletişim Yayınları, İstanbul 2003, s. 58
“...(kendi adından çokça söz ettiren bir adam olan Perikles, bir kadının başlıca övünme kaynağının hakkında konuşulmaması olduğunu söylemiştir)...”
Virginia Woolf, Kendine Ait Bir Oda, İletişim Yayınları, İstanbul 2003, s. 57
“Kendinizin, evrenin belki de en çok tartışılan canlısı olduğunuzun farkında mısınız?”
Virginia Woolf, Kendine Ait Bir Oda, İletişim Yayınları, İstanbul 2003, s. 30
“Kalbi, bedeni ve aklı, birkaç milyon yıl sonra olacağı gibi ayrı bölmelerde bulunmayıp henüz birbiriyle sıkı sıkıya bağlı olan insan yapısı düşünüldüğünde, iyi bir akşam yemeğinin iyi bir sohbet açısından önemi çok büyüktür.”
Virginia Woolf, Kendine Ait Bir Oda, İletişim Yayınları, İstanbul 2003, s. 22
“Bir konuşmacının başlıca görevi sayılan bir şeyi asla yerine getirmemiş olurdum; bir saatlik bir konuşmanın sonunda sizin ellerinize, defter sayfalarına sarmalayıp sonsuza dek evinizin baş köşesinde saklayabileceğiniz katıksız bir gerçeklik cevherini bırakamazdım.”
