Suyum, bir litrelik karton süt kutusu içinde. Yetmiş iki gündür sakındığım ve her gün ancak bir kere dudaklarımı değdirdiğim… Dilimi bir köpek gibi değdirdiğim… (Dilin suya dokunuşu… Bir süngerin denizi yutuşu yani. Bir çölün seraba kesilmesi bir an için) Her gün ancak bir kere değdiriyorum dudaklarımı suya. Dilimi kaçırıyorum artık; sünger, bütün vantuzlarını birden uzatmasın diye… Bataklıktaki suyun da bir su yanı vardır. Çürüyen bir bedenin bile dayanılabilir kokusuna. Kutuda kalan son bir yudum su, bu bile değildi artık. Küstü, öldürdü kendini su…
Su çürüdü…
Adımdan gayrısını bilmiyorum.
Ahmet Telli, Su Çürüdü, Dost Kitabevi Yayınları, 1985, s. 69
2 yorum:
Ahmet Telli kadar bana dokunan bir şair daha var mıdır acaba Türkçe'de... Onun diline senin eline sağlık Ayşe'cim.
Gerçekten dokunuyor insana; hele de "suyun çürümesi". Teşekkürler Bahar'cım.
Sevgiyle
Ayşe
Yorum Gönder