"Sevgiye ilişkin tüm kuramlar, insan kuramıyla, insanlağın varoluş kuramıyla başlamak zorundadırlar. Hayvanlarda biz sevgiyi ya da sevginin benzerini onların içgüdüsel yapılarının parçaları olan ilişkiler halinde buluruz. İnsandaysa, bu içgüdüsel yapının sadece kalıntılarını görmekteyiz. İnsanın varoluşunun temelindeki gerçek, hayvanlar aleminden içgüdüsel uyumdan çıkarak -tümüyle kopmasa da- doğaya egemen oluşundadır. O doğanın bir parçasıdır ama kopmuştur ondan, geri dönmesi olanaksızdır artık."
Erich Fromm, Sevme Sanatı, Say Yayınları, 1985, s. 17
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder