"Bir şiir söylüyorum, sonra bir şarkı,
Sonra oturup ağlıyorum.
Sonra bir güzel çiçeklenip,
Sokaklarda mızıka çalıyorum."
(Hiç kalabalık duymadım kendimi. Hep tek oldum ben. Beni sperm ve yumurtasıyla oluşturup, bütün insanların birbirinin aynı istek ve beklentilerle yaşadığına kesinlikle inanan, okyanuslara dalmak coşkularımı, dağlara tırmanmak tutkularımı, ıssızlığın korkusunu sevgiyle yatıştırmak düşlerimi hiç aklına getirmemiş bir ailem var. Beri yandan, okul kitaplarında yazılanların tıpkısını, yalnız "o kadarını" öğrenmemi isteyen öğretmenler... Küçük küçücük düşünen, her şeyi önceden planlanmış hayatların toplumsal ve dinsel kurallarla sımsıkı zincirli küçük insanlarıyla bir türlü kurulamayan dostluklar..."
Buket Uzuner, Benim Adım Mayıs, Remzi Kitabevi, 2000, s. 89-90
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder