“Sarıbaş başını kaldırıp baktı. Korkut uyumuştu. Gene ön ayaklarının arasına koydu başını, uyudu. Tam o sıra kara bir bulut çöktü ovaya; her yer karardı. Lahanalar akşam oldu sandılar; tekdüze, ninni gibi bir çıtırtıyla yapraklarını toplamaya başladılar. Uykusunda birisi üstünü örtüyor sandı Korkut; bacaklarını topladı, büzüldü. Lahana, çocuğu yapraklarıyla güzelce örttü, sardı; yusyuvarlak kocaman bir lahana oldu.
Derken gök gürledi. Sarıbaş gözlerini açıp doğruldu. Akşam mı olmuştu? Korkut’u göremeyince telaşlandı. Havayı kokladı: Yakınlarda değildi. Lahanaların aydınlıkta açılıp karanlıkta kapandıklarını bilmiyordu. Bağırdı, havladı. Bahçıvan Selim, köpeğin sesini duyunca evden çıkmış, lahana kesiğine geliyordu.”
Yusuf Atılgan, Ekmek Elden Süt Memeden, Yapı Kredi Yayınları, 2008, s. 21-22
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder