“Bir metreden kısa bir mesafeden ona doğrulttuğum taşı havaya kaldırdım. Koşmaktan soluk soluğa kalmış bir halde, tek elim havada birkaç saniye durdum ve korkudan sinmiş tavşanın faltaşı gibi açılmış gözlerini gördüm. Bir şey beni durdurdu.
…
Belki benim güvenlik, sağlık ve korumacılık eğilimimin tohumları da o gün atılmıştır. Asla pişmanlık duymadığım bu olay bana kendim hakkında bir şey öğretti: Bir marul bahçesi, karnını doyuran bir tavşana zarar vermeden de korunabilir.”
Ralph Nader, On Yedi Gelenek, Klan Yayınları, 2007, s. 22
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder