“Sözün kısası, buradan şu sonucu çıkarıyorum: Değil büyük insanlar, toplumda çok az, sürüden ayrılan, yani söyleyecek çok küçük de olsa bir şeyi bile olan insanların tümü, yaradılışları gereği, (kuşkusuz, az ya da çok), kesinlikle birer suçlu olmak zorundadır. Yoksa sürüden ayrılmaları çok güç olur. Sürüde kalmaya, gene yaradılışları gereği, razı olamazlar kuşkusuz. Bana sorarsanız razı olmamaları da gerekir. Sözün kısası, sizin de gördüğünüz gibi, düşüncelerimde buraya kadar herhangi bir önemli yenilik yoktur. Binlerce kez yazılmış, söylenmiş şeylerdir bunlar. İnsanları olağan ve olağanüstü diye iki gruba ayırmama gelince, bunun biraz temelsiz olduğunu kabul edebilirim. Kesin sayılarda direttiğim de yok zaten. Yalnızca ana düşünceme inanıyorum ben. Ana düşüncemin özü de şudur:…”
Dostoyevski, Suç ve Ceza, İletişim Yayınları, 2003, s. 305
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder