"Güneş birden yükselmişti sanki; ortalamamıştı ama gökyüzünün mavisi yalazlarla tutuşmuştu. İnsan gözünü açıp çevresine bakamazdı. Koyu bir karanlıkta yaşanıyordu. Güneş ışığı, bu koyukaranlığı büsbütün güçlendiriyordu. Çok dar bir kesit görebiliyordu.
Dar kesitte her şey ayrıntısından uzaklaşıyordu. Ya da kırık camların çarpıştığı, sonsuz görüntülerle bezenmiş bir çiçek dürbününden izlenebilirde her şey: ne çok ayrıntı. İşte sokaklar sonsuz gölgelerle, sayısız renklerle kuşatılmıştı. Sabahtı. Kavun içiyle kırmızı arası bir renk egemenlik kurmak istiyordu. Önüne geçilemiyordu bunun.
Denizin gözükmediği sokaklarda bile tuz vardı, genziniz yanıyordu. Tuz beyaz değildi, kirliydi, sarıyla boz arasıydı."
Selim İleri, Her Gece Bodrum/Bodrum Dörtlemesi:1, Oğlak Yayıncılık, 1998 , s.9
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder