“Güzel kokulu kızım,
Annen buraya birçokları gibi çalışmak için geldi. Hıristiyan bir ailenin yanında hizmetçiydi sanırım. Bir kesinde bana, “Bu ülkeden geri götüreceğim tek şeyin para olduğunu sanıyordum. Herkes gibi bir hayat kurmayı hayal etmiştim,” demişti. Oysa annen herkes gibi biri değildi. Ya da kim bilir, belki de tıpkı hepimize yaptığı gibi, bu şehir onu da bir roman kahramanına dönüştürmüştü. Herkes bu şehri o yüzden sever Filipinam. Herkesi olduğundan daha kahraman yapar Beyrut.”
Ece Temelkuran, Muz Sesleri, Everest Yayınları, 2010, s. 21
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder