“Helen ona kendisiyle kalacağını ve eğer bir gün onu terk ederse bunun nedenini anlatacağını ve ancak doğru bir nedenle bunu yapacağını söylemişti. “Birini çok iyi tanımaya çalışmak tehlikeli olur” demişti. “İnsanların kendi gizlileri olmalı” demişti, beyinlerinde gittikleri, kimsenin izlememesi gereken yerleri.
Doğal olarak onaylamıştı onu. Onu karısı olarak almanın karşılığıydı bu. Ama onun beyninde bu kadar sık ve bu kadar uzağa gitmemesini, her hava koşulunda gölün çevresinde bu kadar dolaşmamasını dilerdi.”
Maeve Binchy, Geri Döneceksin, Doğan Kitap, 2003, s. 35
2 yorum:
Yazdıklarına, alıntı yaptığın satırlara bakıyorum; sonra, izlediğin bazı bloglara bakıyorum, sende ve arkadaşlarında çok güzel bir şey var. Tam kestiremiyorum ne olduğunu... Samimiyet, olgunluk ve sevecenlik gibi sözcükler geliyor aklıma. Ama ne bu? Bilmesem de olur belki. Sonra şu düşünce kıskacına alıyor beni: Zihninde, insanlar hakkında salt iyi ya da salt kötü nitelemeler yapıp da yeni putlar yaratmamalısın. Sonra, bu son cümleyi söylemenin tuhaf cesaretiyle paragrafın başındaki düşüncemi yineliyorum: Yahu bu insanlarda çok güzel bir şey var.
Ben ve izlediğim arkadaşlarım için söylediklerin gurur okşuyor, yüz güldürüyor doğal olarak, sağolasın. Yanı sıra, ardından gelen cümleye de bir o kadar hak veriyorum şahsım adına ve genel olarak aslında; yani yeni putlar yaratmama konusunda. Ve evet, iyi ya da kötü nitelemelere sarılıp bunu yapmamak gerektiğini düşünüyorum ben de. Zira bir "insanlık" edip de, bu putu devirmek an meselesi:-/ Amaaaa, "güzel bir şey var"ı hissettirmek, sevindirici ve mütevazi.
Sevgiyle
Yorum Gönder